Drodzy Czytelnicy !

Tym numerem „Techniki Chłodniczej i Klimatyzacyjnej” otwieramy trzecią setkę edycji naszego czasopisma. Mamy nadzieję, że poprzedni, 200-ny numer okazał się dla Państwa interesującą lekturą nie tylko w jego zawartości merytorycznie związanej z obszarami naszych tytułowych zainteresowań, ale również przez publikowane w nim jubileuszowe refleksje z tej zacnej okazji. Cenne spostrzeżenia i uwagi przygotowane zostały zarówno przez osoby z nami aktywnie współpracujące, ale i osoby, które nas od lat wspierają w naszej wydawniczej i szkoleniowej działalności. Poczyniliśmy również pewne odstępstwo publikując pierwszą część większej całości przygotowanej przez Piotra Jasiukiewicza, a poświęconej historii budowy szlaku wodnego łączącego Elbląg z Iławą i Ostródą, zwanego Kanałem Elbląskim. Opracowanie to jest efektem prywatnych zainteresowań autora i wieloletniego gromadzenia przez niego unikalnych materiałów archiwalnych. Mamy nadzieję, że pomimo tego, że artykuł ten tematycznie nie jest związany z naszym tytułem, byliście Państwo i tą lekturą wielce usatysfakcjonowani.

Tym razem odstąpię od pewnej już tradycji, a mianowicie dzielenia się uwagami na istotne tematy bieżące, co nie oznacza, że do tej tradycji moich „wstępniaków” nie wrócę już w następnym numerze, a temat moich rozważań będzie nader ważny, a mianowicie dostrzegany i przez nas problem braku zainteresowania zarówno pracowników, jak i wielu pracodawców podnoszeniem kwalifikacji. Taka sytuacja powoduje, że pod tym względem jako nacja jesteśmy w unijnym ogonie. Tym zajmę się w kolejnym numerze, a teraz przejdę do krótkiego omówienia zawartości tego numeru „TCHK”, który otwiera pierwsza część cyklu trzech artykułów poświęconych zagadnieniu przejmowania ciepła podczas wrzenia nanocieczy w dużej objętości. Nanociecze, to mieszaniny (zawiesiny) cieczy bazowej i nanocząstek o wymiarze poniżej 100 nm, które czasami określane są jako ciecze nowej generacji. W części tej omówione zostały metody ich wytwarzania i bardziej szczegółowo właściwości termofizyczne, a są to: współczynnik przewodzenia ciepła, lepkość, przewodność elektryczna, potencjał zeta, napięcie powierzchniowe i kąt zwilżania. Do publikacji dołączono bogaty zestaw literatury źródłowej. Autorami tego interesującego artykułu są T. Z. Kaczmarczyk, J. T. Cieśliński i K. Krygier. Z kolei R. Kołoła przedstawia oryginalny sposób określania parametrów czynnika chłodniczego dla niezwykle ważnego dla obiegów chłodniczych obszaru pary przegrzanej. Prezentuje sposób obliczania dla tego obszaru wielkości jednostkowych: entalpii, entropii i objętości. Jako przykładowy czynnik, dla którego określone zostały właściwości wykorzystał naturalny płyn roboczy, jakim jest amoniak. W opinii autora przedstawiona metoda może być z powodzeniem stosowana także w odniesieniu do innych czynników.

Kolejną pozycją jest druga część opracowania G. Żurawskiego, poświęconego wentylacji akumulatorowni. W części pierwszej tej publikacji („TCHK” nr 8/2012, s. 338-346) zwrócona została uwaga na wymagania prawne i normatywne dla wentylacji w strefach zagrożenia wybuchem. Ponadto przedstawione zostały systemy wentylacji stosowane w pomieszczeniach akumulatorowni, w tym niezwykle istotny problem wyznaczania ilości powietrza wentylacyjnego dla takich obiektów. Autor omówił charakterystykę techniczną, cieplną i użytkową wybranej akumulatorowni wraz ze wskazaniem występujących w niej źródeł zanieczyszczeń powietrza. Szczegółowej ocenie poddał budowę i skuteczność działania istniejącego systemu wentylacji w tym obiekcie. W części drugiej artykułu przedstawiony został projekt koncepcyjny modernizacji istniejącego systemu wentylacji dla tego obiektu wraz z oceną techniczno-ekonomiczną zaproponowanego rozwiązania. Techniki powietrza dotyczy również publikacja K. Gładyszewskiej-Fiedoruk i P. Szmycińskiego. W swoim artykule prezentują oni porównanie dwóch alternatywnych układów klimatyzacji dla wybranego budynku biurowego. Pierwszy z nich oparty jest o system klimatyzatorów typu VRV z urządzeniami ściennymi i kasetonowymi, natomiast drugi oparto na wykorzystaniu wody lodowej z klimakonwektorami kasetonowymi i ściennymi. Przewidywane rozwiązania będą pracowały w układzie dwururowym. W pierwszej części artykułu przedstawiona została charakterystyka techniczna wybranego budynku biurowego wraz z obliczeniem występujących w nim zysków ciepła i wynikającej z nich ilości powietrza wentylacyjnego.

Problematyki wykorzystania pomp ciepła dotyczy kolejny materiał, a jest nim artykuł K. Kurowskiego i M. Wajmana. W swojej publikacji prezentują oni dwa różniące się funkcjonalnością i sposobem podejścia do zagadnienia programy użytkowe, przeznaczone do projektowania dolnego źródła ciepła dla sprężarkowych pomp ciepła. W części pierwszej artykułu prezentowany jest program ENERgeo, który powstał w oparciu o bogate doświadczenia znanego w Polsce producenta systemów dolnych źródeł, firmy Aspol FV. Program ten umożliwia dobór, obliczenie i zaprojektowanie kompletnej instalacji dolnego źródła dla danej pompy ciepła. „Podpowiada” użytkownikowi np. zakresy stosowania długości wymiennika i weryfikuje wprowadzane dane, nie dopuszczając do kolejnego etapu przy błędnie podanej wartości. W kolejnym materiale M. Wajman prezentuje wnikliwą recenzję tego programu z punktu widzenia jego potencjalnego użytkownika.

W dziale informacji ogólnych J. Picheta i K. Wędrowski dzielą się uwagami z I Kongresu Polskiej Organizacji Rozwoju Technologii Pomp Ciepła, który odbył się w połowie października w Warszawie. Z kolei S. Filin prezentuje swoje spostrzeżenia i uwagi z pobytu na Targach POLAGRA 2012. W dziale materiałów sponsorowanych I. Bocar prezentuje nowy zawór elektroniczny serii ESDR przeznaczony do regulacji ciśnienia w przewodzie ssawnym instalacji chłodniczej, które znajduje się w ofercie elementów automatyki chłodniczej firmy Honeywell.

Mamy nadzieję, że prezentowane artykuły i inne materiały w tym otwierającym trzecią setkę numerze naszego czasopisma będą ciekawą i użyteczną lekturą dla naszych stałych, ale i przypadkowych Czytelników.

W NUMERZE 11(201)/2012: